Dolina Niesamowitości: Między Realistycznymi Robotami a Strachem przed Śmiercią

Czym jest teoria doliny niesamowitości? Teoria doliny niesamowitości, wprowadzona przez japońskiego robotyka Masahiro Mori w 1970 roku, opisuje dyskomfort lub poczucie...

Czym jest teoria doliny niesamowitości? Teoria doliny niesamowitości, wprowadzona przez japońskiego robotyka Masahiro Mori w 1970 roku, opisuje dyskomfort lub poczucie niepokoju, które ludzie odczuwają, gdy napotykają humanoidalne roboty lub postacie animowane komputerowo, które wyglądają prawie, ale nie do końca, jak ludzie. To zjawisko pojawia się, gdy przedstawienie ludzi w sztucznej inteligencji lub animacji staje się tak realistyczne, że wywołuje emocjonalną reakcję, sprawiając, że obserwator czuje się coraz bardziej nieswojo, gdy przedstawienie zbliża się do prawdziwego ludzkiego wyglądu, ale pozostaje nieco niedoskonałe.

Czy dolina niesamowitości dotyczy zwłok? Koncepcja doliny niesamowitości jest ściśle związana z ludzką kognicją i emocjonalnymi reakcjami na nie-ludzkie bodźce. Kiedy Masahiro Mori po raz pierwszy przedstawił tę ideę, użył terminu "bukimi no tani", co z japońskiego na angielski tłumaczy się jako "dolina niesamowitości". Zwrócił uwagę na związek między humanoidalnymi robotami a ludzkim strachem przed śmiercią, sugerując, że roboty przypominające ludzi mogą wywoływać skojarzenia ze zwłokami, które są ludzkie, ale nieruchome i pozbawione życia, co tworzy niepokojące uczucie.

Jaki jest przykład doliny niesamowitości? Znanym przykładem doliny niesamowitości w Hollywood jest animowany film "Ekspres Polarny". Wielu widzów uznało komputerowo generowane mimiki postaci animowanych za dziwnie realistyczne, ale wciąż nie do końca realistyczne, co wywołało poczucie niepokoju. Podobnie, postacie animowane komputerowo w serii filmów "Final Fantasy" często były przywoływane jako wywołujące efekt doliny niesamowitości z powodu ich fotorealistycznych, ale nieco niedoskonałych ludzkich wyglądów.

Co oznacza dolina niesamowitości w slangu? W slangu termin "dolina niesamowitości" jest używany do opisania każdej sytuacji, w której coś jest prawie doskonałe, ale nieco niedoskonałe, zwłaszcza w kontekstach poza robotyką lub animacją, takich jak media społecznościowe czy rzeczywistość wirtualna. Obejmuje dziwne, niepokojące uczucie, które ludzie odczuwają, gdy coś wydaje się prawie realne, ale nie do końca.

Jaka jest teoria stojąca za doliną niesamowitości? Neurobiologia sugeruje, że ludzka kora mózgowa ma wyspecjalizowane obszary do przetwarzania ludzkich twarzy. Każda drobna niezgodność w mimice lub ruchach może być szokująca. Badacze tacy jak MacDorman i Ishiguro badali to, sugerując, że zjawisko doliny niesamowitości może mieć swoje korzenie w psychologii ewolucyjnej. Nasi przodkowie musieli być biegli w szybkim identyfikowaniu potencjalnych zagrożeń, więc wszystko, co przypominało człowieka, ale miało dziwne rozbieżności, mogło być uznane za niebezpieczeństwo.

Jaka jest różnica między doliną niesamowitości a strachem przed śmiercią? Podczas gdy dolina niesamowitości wywołuje uczucia niesamowitości z powodu niemal realistycznych przedstawień, strach przed śmiercią to głęboki i egzystencjalny lęk związany z naszą własną śmiertelnością. Dolina niesamowitości może przypominać nam o śmierci, jak w przypadku porównania do zwłok, ale są to zasadniczo różne doświadczenia psychologiczne.

Top 8 oprogramowań lub aplikacji wywołujących dolinę niesamowitości:

1. Ekspres Polarny (film): Fotorealistyczna animacja wywołała u widzów poczucie niepokoju z powodu postaci.
2. Final Fantasy: The Spirits Within (film): Przełomowy film CGI z realistycznymi postaciami, wywołujący mieszane reakcje.
3. Sophia od Hanson Robotics: Humanoidalny robot z zaawansowaną sztuczną inteligencją, wywołujący silne reakcje.
4. Geminoid Ishiguro: Robot przypominający człowieka, zaprojektowany, by wyglądać jak jego twórca, Hiroshi Ishiguro.
5. David w Prometeuszu (film): Realistyczny android, podnoszący stawkę w dolinie niesamowitości.
6. Artykuły pisane przez AI dla Wired: Sposób, w jaki te algorytmy piszą, czasami wydaje się dziwnie ludzki.
7. Platformy społecznościowe w rzeczywistości wirtualnej: Z awatarami naśladującymi ruchy w rzeczywistości, granica między wirtualnym a realnym się zaciera.
8. Segmenty informacyjne CGI w New York Times: Często mają fotorealistyczne animacje, które mogą być niepokojące.