แม้ว่าเธอจะเป็นที่รู้จักในฐานะนักแสดง แพตตี้ยังมีผลงานที่ยอดเยี่ยมในฐานะนักเขียนอีกด้วย อ่านต่อเพื่อค้นหาหนังสือเสียงของแพตตี้ สมิธ 3 เล่มที่คุณต้องฟัง

หนังสือเสียงของแพตตี้ สมิธที่ดีที่สุด

แพทริเซีย ลี สมิธ หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ แพตตี้ สมิธ มีพรสวรรค์หลากหลายด้าน ตั้งแต่การร้องเพลงและการแสดง ไปจนถึงการวาดภาพและการเขียน แม้ว่าเธอจะเป็นที่รู้จักในฐานะนักแสดง แพตตี้ยังมีผลงานที่ยอดเยี่ยมในฐานะนักเขียน รวมถึงหนังสือชีวประวัติ/อัตชีวประวัติ Year of the Monkey และบันทึกความทรงจำที่ได้รับรางวัล Just Kids นอกจากนี้ หนังสือของแพตตี้ยังมีให้บริการในรูปแบบหนังสือเสียงที่เธอเป็นผู้บรรยายเองอีกด้วย

เกี่ยวกับแพตตี้ สมิธ

ชีวประวัติ

แพตตี้ สมิธ เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง กวี จิตรกร และนักเขียนชาวอเมริกัน เธอเกิดในปี 1946 ที่ชิคาโก และแต่งงานกับเฟรด “โซนิค” สมิธ จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 1994 เธอได้รับการขนานนามว่าเป็น “กวีพังค์” และมีอิทธิพลอย่างมากต่อการเคลื่อนไหวพังค์ร็อกในนิวยอร์กซิตี้ด้วยอัลบั้มเปิดตัวในปี 1975 ชื่อ Horses ซึ่งเป็นหนึ่งในอัลบั้มร็อกแอนด์โรลที่มีชื่อเสียงที่สุดตลอดกาล แพตตี้เคยทำงานในโรงงานก่อนที่จะเริ่มแสดงคำพูดและต่อมาได้ก่อตั้งวง Patti Smith Group นอกเหนือจากอาชีพนักร้องและนักแสดงที่เธอบันทึกเสียงอัลบั้มสิบสองอัลบั้ม แพตตี้ยังได้จัดแสดงภาพวาดของเธอและตีพิมพ์หนังสือหลายเล่ม รวมถึง M Train, Year of the Monkey, Coral Sea และ Just Kids ที่ได้รับรางวัล National Book Award แพตตี้ สมิธ เป็นที่รู้จักในฐานะผู้บรรยายหนังสือเสียงของเธอเอง รวมถึง Jo Nesbos Blood on Snow

แนวการเขียน

หนังสือของแพตตี้ สมิธ ส่วนใหญ่เป็นบันทึกความทรงจำและชีวประวัติ/อัตชีวประวัติ

ภาพรวมของรางวัล

แพตตี้ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี่สาขาการแสดงเพลงร็อกหญิงยอดเยี่ยมในปี 1998 และ 2001 และรางวัลแกรมมี่สาขาอัลบั้มคำพูดยอดเยี่ยมในปี 2016 และ 2017 เธอได้รับรางวัล ASCAP Pop Music Awards สำหรับเพลงที่มีการแสดงมากที่สุดในปี 1995 สำหรับเพลง Because the Night และได้รับรางวัล Grammy Hall of Fame ในปี 2021 สำหรับอัลบั้ม Horses และอยู่ในหอเกียรติยศร็อกแอนด์โรล

หนังสือเสียง 3 อันดับแรกของแพตตี้ สมิธ

หนังสือ 3 อันดับแรกของแพตตี้ สมิธ ได้แก่

Just Kids

M Train

Year of the Monkey

หนังสือเสียงยอดนิยมที่บรรยายโดยแพตตี้ สมิธเอง

หนังสือเสียงยอดนิยมของแพตตี้ สมิธที่เธอบรรยายเอง ได้แก่

Just Kids

M Train

Year of The Monkey

Patti Smith at the Minetta Lane

Just Kids

รายละเอียดการตีพิมพ์

Just Kids ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2010 โดย Ecco เวอร์ชันเสียงบรรยายโดยแพตตี้ สมิธบน amazon และตีพิมพ์โดย harperaudio

เรื่องย่อ

Just Kids ของแพตตี้ สมิธ เป็นบันทึกความทรงจำที่ขายดีที่สุดที่บอกเล่าเรื่องราวความรักระหว่างเธอกับช่างภาพ โรเบิร์ต แมปเปิลธอร์ป แพตตี้เขียนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของพวกเขาตั้งแต่เริ่มต้นในความยากจนและการสนับสนุนความฝันของกันและกันและเป็นแรงบันดาลใจให้กันและกัน เธอเขียนเกี่ยวกับการเดินทางของเธอในฐานะศิลปิน กวี และนักดนตรีที่เติบโตในยุค 60 และการเดินทางของพวกเขาในการเป็นส่วนหนึ่งของวงการดนตรีในนิวยอร์กในช่วงยุค 60 เริ่มต้นการเดินทางของพวกเขาที่เกาะโคนีย์ไปยังถนนสี่สิบสอง ไปยังโต๊ะกลมของ Max’s Kansas ที่ซึ่งกลุ่มแอนดี้ วอร์ฮอลจัดการประชุม พวกเขาย้ายเข้าไปอยู่ในโรงแรมเชลซีในขณะที่พวกเขาทั้งคู่เติบโตและทำงานเพื่อบรรลุเป้าหมายในการหาเลี้ยงชีพผ่านรูปแบบศิลปะของพวกเขา

รีวิวโดยรวม

Just Kids ได้รับคะแนนโดยรวม 4.2 จาก 5 ดาว

“[Just Kids] เตือนเราว่าความไร้เดียงสา อุดมคติอันสูงส่ง ความงาม และการปฏิวัติเป็นดวงดาวนำทางของการตรัสรู้ในการเดินทางของมนุษย์ หนังสือของเธอระลึกถึงความทรงจำร่วมกันโดยไม่กระพริบตาหรือสะดุด ซึ่งนำทางเราผ่านปัจจุบันและเข้าสู่อนาคต” — ไมเคิล สไตป์, นิตยสารไทม์

“บันทึกความทรงจำที่มีเสน่ห์ที่สุดของนิวยอร์กในยุค 1960 และ 1970 ที่ยังไม่มีใครเขียนถึง” — เจเน็ต มาสลิน, หนังสือ 10 อันดับแรกของปี 2010, นิวยอร์กไทม์ส

M Train

รายละเอียดการตีพิมพ์

M Train ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2015 โดย Alfred A. Knopf, Random House Audio

เรื่องย่อ

บันทึกความทรงจำ M Train เขียนและบันทึกเสียงเป็นหนังสือเสียงโดย Patti เองบน Audible ผ่าน Amazon และได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี่สาขาอัลบั้มคำพูดที่ดีที่สุด เนื้อหาเกี่ยวกับช่วงปลายชีวิตของเธอในช่วง 40 ปีระหว่างที่อัลบั้มแรก Horses ออกวางจำหน่ายจนถึงตอนที่ M Train ถูกเขียนขึ้น เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความทรงจำเฉพาะของชีวิต Patti ในเมืองดีทรอยต์ รัฐมิชิแกน และการสูญเสียที่เธอประสบ เช่น การสูญเสียสามี Fred Smith การสูญเสียพี่ชายของเธอเพียงหนึ่งเดือนหลังจากนั้น และการสูญเสียเพื่อน Robert Mapplethorpe

รีวิวโดยรวม

M Train ได้รับคะแนนโดยรวม 4 จาก 5 ดาว

“เป็นบทกวีที่งดงามและเคลื่อนไหวลึกซึ้งสำหรับสิ่งที่เธอ ‘สูญเสียและไม่สามารถหาได้’ แต่สามารถจดจำได้ในคำพูด” —The New York Times

“เริ่มต้นในร้านกาแฟเล็กๆ ใน Greenwich Village และจบลงด้วยความฝันที่เป็นบทเพลงไว้อาลัยในที่เดียวกัน ครอบคลุมโลกที่สูญหายไปทั้งหมด . . . แม้จะมีการสูญเสียทั้งหมดนี้ แต่ก็มีความสุขที่ยอดเยี่ยมอยู่ที่นี่ . . . ผู้อ่านที่ร่วมเดินทางไปกับการเดินทางที่เหนือธรรมชาติของ Smith อาจพบว่าตัวเองเกิดใหม่ภายในหน้าของบันทึกความทรงจำที่งดงามนี้” —The Washington Post

ปีลิง

รายละเอียดการตีพิมพ์

ปีลิง ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 24 กันยายน 2019 โดย PenguinRandomHouse

เรื่องย่อ

ปีลิง เป็นชีวประวัติ/อัตชีวประวัติล่าสุดของ Patti Smith Patti เขียนเกี่ยวกับปีหนึ่งในชีวิตของเธอที่เดินทางอย่างโดดเดี่ยวหลังจากการแสดงคอนเสิร์ตปีใหม่ในซานฟรานซิสโก ปีจันทรคติที่เหนือจริงเริ่มต้นในเดือนกุมภาพันธ์ นำพาการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด ความซุกซนที่เพิ่มขึ้น และความเศร้าโศก การเขียนเกี่ยวกับปีนี้ในชีวิตของเธอในกระบวนการสร้างสรรค์ เธอเจาะลึกถึงการเปลี่ยนแปลงของชีวิตรวมถึงการสูญเสีย การแก่ตัว และการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่น่าทึ่งในอเมริกา Patti เขียนเกี่ยวกับการเดินทางและประสบการณ์ของเธอจากแคลิฟอร์เนียตอนใต้ไปยังทะเลทรายแอริโซนา ไปยังฟาร์มในเคนตักกี้เพื่อช่วยเพื่อนในวิกฤต ไปยังห้องโรงพยาบาลของที่ปรึกษาที่มีค่า Patti มอบปัญญา อารมณ์ขัน และความหวังสำหรับโลกที่ดีกว่าเมื่อเธอก้าวเข้าสู่ทศวรรษใหม่ของชีวิตของเธอ ปีลิง มีภาพถ่ายโพลารอยด์ของ Patti เอง

รีวิวโดยรวม

ปีลิง ได้รับคะแนนโดยรวม 3.8 จาก 5 ดาว

“เคลื่อนไหว—เป็นบันทึกของการเดินทางทางกายและปัญญา . . . Smith ไม่ได้โกรธเคืองต่อวันเกิดครบรอบ 70 ปีที่ใกล้เข้ามาของเธอ และเธอก็ไม่หันหลังให้กับมัน เธอพบศิลปะทุกที่ และยังคงเป็นผู้บุกเบิก กวีที่ทำลายกฎและนักเขียนที่ได้รับรางวัล National Book Award . . . เธอคือ ตามที่เธอเขียนใน ปีลิง ‘ยังคงทำธุระของฉัน นั่นคือการมีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุดที่ฉันทำได้’” —Jack Cline, The Washington Post

“ชาญฉลาดและลึกลับ . . . ชีวิตไม่สามารถช่วยให้เราสับสนได้ ความรักเพียงพอที่จะเลี้ยงดูเรา และการสูญเสีย แม้จะไม่สามารถย้อนกลับได้ ก็สามารถชดเชยได้ในขณะนั้น [แต่] Smith ฉลาดเกินไปสำหรับการปลอบใจง่ายๆ เธอผ่านอะไรมามากมาย . . . เธอเรียกฉากนี้ ช่วงเวลานี้ ให้มีน้ำหนักของการพิจารณา ปีลิง เตือนเราว่าความสิ้นหวังและความเป็นไปได้มักจะเกิดจากแหล่งเดียวกัน” —David L. Ulin, Los Angeles Times