Jacques and His Master audiobook

Jacques et son maître (Jacub a jeho pan) = Jacques and His Master: An Homage to Diderot in Three Acts, Milan KunderaJacques and his Master is a play written in 1971 by Milan Kundera, which he subtitles "A Homage to Diderot in Three Acts". The play follows two men, Jacques and his master, as they go on a journey that remains unexplained for the whole play. They tell stories to each other to pass the time and along the way the scenes from their respective pasts are performed for the audience.عنوانهای چاپ شده در ایران: «ژاک و اربابش»؛ «ژاک قضا و قدری و اربابش»؛ تاریخ نخستین خوانش روز هشتم ماه سپتامبر سال2008میلادیعنوان: ژاک و اربابش؛ نویسنده: میلان کوندرا؛ مترجم فروغ پوریاوری؛ تهران، فرهنگ نشر نو، سال1386، در358ص؛ شابک9789647443196؛ چاپ دوم سال1377؛ چاپ سوم سال1386؛ چاپ پنجم سال1387؛ موضوع داستانهای نویسندگان چک - سده20معنوان: ژاک و اربابش؛ نویسنده: میلان کوندرا؛ مترجم: مینو مشیری؛ تهران، روشنگران، سال1377، در107ص؛ شابک9645512867؛ چاپ دوم سال1387؛ نمایشنامه ای در سه پرده است؛ «ژاک و اربابش»، در سفری هستند، که مقصد سفر نامعلوم است، و به گفته ای استعاره از سفر، همان زندگی است؛ در این سفر «ژاک و اربابش»، از ماجراهای عاشقانه خود، و خیانتهای همراه با آن عشقها، سخن میگویند؛ «ژاک»، با «ژوستین»، معشوقه ی دوستش، همبستر شده، و اربابش نیز به همین شیوه، مورد خیانت صمیمی ترین دوستش، قرار گرفته است؛ در طول راه، آنها وارد مهمانخانه ای میشوند، که «مارکیز» زن مهمانخانه دار نیز، از ماجرای عشق نافرجام، و انتقامش، گفتگو میکندنمایشنامه ی «ژاک و اربابش» را، منتقدان اروپایی، مانیفست «خشم انسان بر جبر و تقدیر» می‌دانند؛ «کوندرا»، در مقدمه ی کتاب، ادعا کرده است این کتاب یک تقلید است؛ و او برای نوشتن نمایشنامه، به شاهکار «دنی دیدرو»، یعنی «ژاک قضا و قدری»، گوشه چشمی داشته است؛ «کوندرا» در پیش نگاره ی کتاب، به دلایل اهمیت رمان «ژاک قضا و قدری»، اثر «دیدرو» اشاره می‌کنند، و آن را یک شاهکار دیده نشده، در ادبیات جهان، به شمار می‌آورند؛ ایشان با تاکید بر اینکه نمایشنامه‌ اش، یک تقلید از کار «دیدرو» است، هرگونه تقلید، و بازنویسی در ادبیات را، بی‌حاصل می‌شمارند، و می‌نویسند «هدفم دفاع از بکارت واجب الحرمت آثار هنری نیست، حتی شکسپیر هم، آثاری را که دیگران خلق کرده بودند، بازنویسی کردندتاریخ بهنگام رسانی 30/01/1400هجری خورشیدی؛ 06/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

I loved it so much. So short, so funny, so interesting. I love Kundera!

Ostatni raz dramaty czytałem chyba w liceum, konsekwentnie wszystkie mnie nudziły, czy wręcz usypiały. Ta trzyaktowa sztuka ma za to wszystko, czego mi było trzeba po dwóch esejach Kundery. Świetny melancholijny humor i prędko posuwająca się akcja, uzupełniana bardzo plastycznymi didaskaliami. Chętnie obejrzałbym ją jak sam autor polecał na deskach jakiegoś amatorskiego teatru. Zdecydowanie warto poświęcić chwilę dla takiego Kundery.

First things first: do not read this play if you haven’t read Diderot’s book first. You won’t like it at all. You might not even fully understand it. Kundera’s play delightfully emphasizes the philosophical themes of the original novel and gives it a sweet ending too. One thing I disliked about the Persian translation of Diderot’s story, that all characters speak in the same way, is certainly not an issue here, at least in the English translation of Kundera’s play. All in all, I’d say this is a successful homage, but since as a stand-alone play it might not be enjoyable or even comprehensible, I can’t say that it’s a good play on its own.

As a person who loves Dostoyevsky very dearly, I found this book, well, interesting. I can understand the carnivalesque need of Milan Kundera to escape the claustrophobia that communism had imposed upon his life and this play is a manifestation of this need. The question that you are left with is a strong one indeed: If there is no God, will everything will, in fact, be permitted?

3,5/5

Étant une grande admiratrice de Jacques Le Fataliste et son Maître, et une grande amoureuse de Milan Kundera, je n'ai pas pu m'empêcher de prendre ce livre de la bibliothèque de mon grand-père. A la fin de cette pièce, je suis ravie d'avoir été tentée par cette œuvre. C'était très drôle, intelligent, fidèle à l'œuvre originale, mais en même temps une belle variation, très bien ciselée. Le fait d'avoir transposé l'idée de revisite du genre romanesque au genre théâtral est très réussi. Ce serait un plaisir d'en voir un jour une représentation.